Passion

#Ethiopia | The Morning Night +++

. "Passion"

Let us imagine the Lord who was captured for a moment, followed by the Lord who left His disciples alone in the midst of the Jews! Our church has a beautiful melody:

“Agatuni from the masses;

The association is for peers;

Agatuni from the masses. ”

"Many dogs surrounded me," she sang on the cross. And let us go into the house of Caiaphas, that we may see the Christ, which was spoken by David in the synagogue of the Jews. (Ps. 3: 3)

St. Ephraim says:

"The Lord, who created all things, is being investigated today as an evil criminal in the presence of Caiaphas. One of the slaves slapped him. The Lord stood up, and sat down to judge; The wicked one sat down and judged the innocent one.

When I think of these things, my heart trembles with fear! The heavens tremble; And the foundations of the earth will be shaken. Angels and archangels are terrified. Michael and Gabriel cover their faces with their wings. And the cherubims spread out their wings on high, and covered with their wings over the mercy seat, with their faces one to another; The seraphim flutter their wings! ”

The rest of the night was a nightmare for our Lord after he was condemned by the Sanhedrin as saying, "He deserves to die!" The high priests did not disperse the congregation. “Then spit on him; They beat him, His servants slapped him and took him away. His captors ridiculed and beat him. And many other things blasphemously spake they against him. Others slapped him: "Who slapped you, Christ?" "Prophesy to us" (Matt. 1: 3; 4; Mark 3: 4; Luke 3: 6).

Spitting is a great humiliation in Jewish culture. "If a woman spits on her father, she will be ashamed for seven days," she said. (Numbers 2: 3) The woman was also spit on to humiliate the man who could not manage his brother's family. (Deuteronomy 1: 2) Not only the Jews but also us spit when we see something disgusting or smell bad. Spitting on a person's face, on the other hand, is the ultimate act of contempt and hatred. It is disgusting for a person who accepts spitting to receive saliva on his face. Just as we swallowed someone else's saliva, even our own saliva in our mouths, we disliked it when it came out of our mouths. Even if it touches our body, we wash it instantly, not leaving it as my own saliva.

በዚያች ምሽት ግን አንድ ሰው ብቻ ሳይሆን የካህናት አለቆችና የአይሁድ ማኅበር ከነሎሌዎቻቸው በመድኃኔ ዓለም ክርስቶስ ላይ ተራ በተራ ምራቃቸውን እየተፉ የጥላቻቸውንና የንቀታቸውን ጥግ አሳዩት፡፡

ለመስማት የሚያስጨንቀው በዚህ የጨለማ ሸንጎ ምራቅ ሲተፋበት ያመሸው ጌታ ምራቁን በእጁ ላይ እንትፍ ብሎ የዲዳውን ሰው ምላስ በመዳሰስ አንደበቱን የከፈተለት ጌታ መሆኑ ነው፡፡ (ማር. ፯፥፴፫) እርሱ ዕውር ሆኖ የተወለደን ሰው በቅዱስ ምራቁ ጭቃን ለውሶ በግንባሩ ላይ ዓይን ሠርቶ ወደ ሰሊሆም መጠመቂያ ሔደህ ተጠመቅ ብሎ ዓይኑን አብርቶለት ነበር፡፡ አይሁድ ግን በምራቁ ዓይንን የሚሠጥን ጌታ በዓይኑ ላይ ርኩስ ምራቃቸውን ተፉበት፡፡ (ዮሐ. ፱፥፮)

ጌታችን የዕውሩን ዓይን እንኳን በምራቁ ባበራበት ዕለት በመሬት ላይ አጎንብሶ እንትፍ አለ እንጂ ላድነው ነው ብሎ እንኳን በዕውሩ ፊት ላይ አልተፋበትም፡፡

ቅዱስ ኤፍሬም እንዲህ ብሏል ፡-

‹‹ለእኛ ፊት ክብርን የሠጠ እንደ አንተ ያለ ማን አለ?

የዕውሩን ዓይን ስታበራ እንኳን አርኣያችንን አክብረህ

ወደ መሬት ተፋህ እንጂ በፊቱ ላይ አልተፋህበትም፡፡

ጌታ ሆይ በእኔ ላይ ግን በፊቴ ላይ እንትፍ በልብኝ ፤

በገዛ ፈቃዴ የዘጋሁትን ዓይኔን ክፈትልኝ››

ኢትዮጵያዊው ሊቅ ቅዱስ ያሬድ ‹‹ወተአገሠ ምራቀ ርኩሰ ፤ እንዘ አልቦ ዘአበሰ›› (ምንም የበደለው ሳይኖር ርኩስ ምራቅን ታገሠ) እንዳለው በጌታችን ላይ ያ ሁሉ ምራቅ የተተፋበት አንድም ጥፋት ሳይኖርበት መሆኑ የትዕግሥቱን መጠን ያሳየናል፡፡ ‹‹ጀርባዬን ለገራፊዎች ጉንጬንም ለጠጉር ነጪዎች ሠጠሁ ፤ ፊቴንም ከውርደትና ከትፋት አልመለስሁም›› ተብሎ እንደተነገረለት ጌታችን ያ ሁሉ ምራቅ ሲተፋበት አንድ ጊዜ እንኳን ፊቱን አላሸሸም፡፡ (ኢሳ. ፶፥፮)

በዚያች ምሽት ምራቅ በመትፋትም ብቻ ሳይወሰኑ ጌታችንን ደጋግመው በጥፊ መቱት ፤ ጎሰሙት ቅዱስ ሉቃስ እንደጻፈው ‹‹ሌላም ብዙ ነገር እየተሳደቡ በእርሱ ላይ ይናገሩ ነበር›› እነዚህ ሎሌዎች የሚኖሩት በሊቃነ ካህናቱ ግቢ ቢሆንም በቤተ ክህነት ግቢ ውስጥ መኖራቸው የሥነ ምግባር ብልሹነታቸውን አላረመውም፡፡ የነ ሐናና ቀያፋን ምግባረ ብልሹነት እያዩ እነሱ ከጌቶቻቸው በምንም ሊሻሉ አይችሉምና በማግስቱ ገና ብዙ ግርፋትና ሥቃይ የሚጠብቀውን ‹የሕማም ሰው› ዕረፍት ነስተው ሲደበድቡትና ሲያንገላቱት አደሩ፡፡ ጌታችን ያደረው በቀያፋ ግቢ ምድር ቤት በሚገኘው እስር ቤት ሲሆን እጆቹን ወደ ላይ አሥረው ብዙ ድብደባን አደረሱበት፡፡ ‹‹ዓይኖቹና አፍንጫው የደም ምንጭ ሆኑ››

ወንጌላዊው ‹ሌላ ብዙ ነገር እየተሳደቡ› ብሎ የተወው ‹ከሰደበኝ የደገመኝ› እንዳይሆንበት ነው እንጂ ጌታችንስ በጆሮው ብዙ ስድብን ተቀብሏል፡፡ ‹‹ነፍሴ ስድብንና ኃሳርን ታገሠች ፣ አስተዛዛኝም ተመኘሁ አላገኘሁም የሚያጽናናኝም አጣሁ›› ብሎ በነቢዩ አንደበት እንደተናገረ ጌታችን የማይቆጠር ስድብን ስለ እኛ ተሸክሟል፡፡ (መዝ. ፷፰፥፳)

ለጌታችን መሰደቡ በዚያች ዕለት ብቻ የደረሰበት ነገር አይደለም፡፡ ድርሳነ ማኅየዊ ‹‹ስድቡስ በዕለተ ዓርብ ብቻ አይደለም ፤ ሦስት ዓመት ሙሉ ሰደቡት እንጂ›› ‹‹ጽዕለቱሰ አኮ በዕለተ ዓርብ ባሕቲቱ አላ ጸዐልዎ ሠለስተ ዓመተ›› እንደሚል ጌታችን ምስጋናን ሊሰማበት በሚገባው አምላካዊ ጆሮው ሦስት ዓመት ሙሉ ብዙ ስድብን ስለ እኛ ታግሦ ሰምቷል፡፡ አምላክ እንደመሆኑም በፊቱ የተሳደቡትን ብቻ ሳይሆን በሌላ ቦታ ሆነው የሚሳደቡትንም ስድብ እየሰማ ታግሦአል፡፡

‹‹ሚ መጠነ ዘተወክፈ እግዚእነ ሕማማተ ዘበልሳን እምነ አይሁድ›› ይላል ሌላው ሊቅ ‹‹ጌታችን በአይሁድ አንደበት የሚነገሩ {የንግግር} ሕማማትን ምን ያህል ተቀበለ? የአናጢ ልጅ የሚሉበት ጊዜ አለ ፤ ዕብድ የሚሉበት ጊዜ አለ ፤ ጋኔን ይዞታል የሚሉበት ጊዜ አለ ፤ በደለኛ አሳች የሚሉበትም ጊዜ አለ›› (መዝገበ ሃይማኖት ፩፥፳)

ከዚህ በኋላ ፊቱን አስረው በጥፊ እየመቱ ‹የመታህ ማን ነው ትንቢት ተናገርልን› እያሉ ዘበቱበት፡፡ የነቢያትን አምላክ ‹ነቢይ ከሆንህ ትንቢት ተናገር› አሉት፡፡ ዓይንን የሠራውን ጌታ ዓይኑን ሸፈኑት፡፡ ሁሉን ከሚያውቅ ፈጣሪ ጋር ድብብቆሽ የሚሞክር ሰው ምንኛ ተሞኘ? ነቢዩ ዮናስ መጥቶ ቢነግራቸው ምን አለ? ነገሩን አልን እንጂ ኃጢአት ሰርተን ፈጣሪ የማያየን የሚመስለን ሰዎች ሁላችንም ዓይኑን ካሰሩት ሎሌዎች በምንም አንሻልም፡፡

የእነርሱ አሳብ ‹ዓይኑን ስንሸፍነው ማን እንደ መታው አላወ ቀም› ብለው ሊዘብቱ ነበር፡፡ ፊቱን በጨርቅ ያሰሩት ጌታ ግን ያሰሩትን እጆች ጭምር የሠራው ፈጣሪ ነው፡፡ ፊቱን የሸፈኑትን ሰዎችም የሚያውቃቸው አሁን ሳይሆን ገና በእናታቸው ማኅጸን እያሉ ፣ ከዚያም በፊት ነው፡፡ አስቀድሞ ‹ከሆድ ሳልሠራህ አውቄሃለሁ› እንዳለ ፣ ነቢዩም ‹ያልተሠራ አካሌን ዓይኖችህ አዩ› ብሎ እንደመሰከረለት ሁሉንም ከጽንስ ጀምሮ ያውቃቸዋል!

"ሕማማት" ~ ዲያቆን ሄኖክ ኃይሌ